एकजना पश्चिमा महिला कूटनीतिज्ञले म्याग्दीको एउटा कार्यक्रममा भनेकी थिइन्, 'म यो ठाउँमा पुग्न एक्लै (अविवाहित) भएर सफल भएकी हुँ । यदि विवाह गरेकी भए मैले पनि विभिन्न भूमिका, पारिवारिक जिम्मेवारी अनि नैतिक दायित्वलाई वहन गर्नुपथ्र्यो ।' उनको यो भनाइले महिलाका जैविक साझा चुनौती हाम्रो मुलुकमा मात्र होइन, विकसित मुलुकमा पनि उस्तै रहेछ भन्ने प्रस्ट्याउँछ तर एउटा कुरा विवाह गर्नु र सन्तान जन्माउनु भनेको महिलाको सफलता र क्यारियरको बाधक भनेर बुझ्नुचाहिं कदापि हुँदैन । कुरा के मात्रै हो भने, हामी जन्मेको, हुर्केको र बाँचेको समाजको चरित्र प्रमुख हो । जब हरेक महिलालाई उसको परिवारको साथ मिल्छ तब ऊ हिंड्ने बाटो स्वतः फराकिलो हुन्छ । जब साथ मिल्दैन बाटो स्वतः बन्द हुन्छ । विवाहकै सन्दर्भमा उमेर पुगेका कतिपय महिला भन्ने गर्छन्, अहिले नै विवाह गरे त क्यारियर नै बर्बाद हुन्छ । भर्खर पढाइ सिध्याएर क्यारियर सुरु गरेका महिलाका लागि विवाह एउटा बाधकजस्तै हुने गरेको छ । महिलालाई आर्थिक उपार्जनतिर लगाउनभन्दा पनि घरमा पढेलेखेकी छोरीबुहारी छन् भनेर गर्व गर्ने परिवारका कारण पनि कतिपय महिला आफ्नो योग्यताको सर्टिफिकेट हेरेर मात्र चित्त बुझाउन बाध्य हुन्छन् । केही पढेलेखेका र बुझेका परिवारमा जन्मिएका छोरीले पढेर पीएचडी नै गरे पनि विवाहपछिको घरपरिवारबाट उसको भविष्य निर्दिष्ट हुने गरेको पाइन्छ । पारिवारिक इज्जत, मानमर्यादालाई विशेष ध्यान दिएर पारिवारिक जिम्मेवारी र दायित्व बहन गर्नुपर्ने हुँदा परिवारको इच्छाबेगर महिला जान सक्दैनन् । जसले गर्दा आफ्नो कार्यकुशलता एवं क्षमतालाई तिलाञ्जली दिएर बस्नुपर्ने हुन्छ । सामाजिक परिवेश, संस्कार र रीतिरिवाजले, अगाडि बढ्न खोज्ने महिलाका पाइलालाई रोकिराखेको छ । स्वावलम्बी, आत्मनिर्भर र सक्रिय जीवन बिताउन चाहने महिलाले विवाहपूर्व सोच्नैपर्ने हुन्छ, विवाह गरेर जाने घर कस्तो छ ? त्यस परिवारमा महिलाको स्थान कहाँ छ ? घरबाहिरको क्षेत्रमा महिला सहभागितालाई कसरी लिने गरेको छ अर्थात महिलाको कमाइलाई परिवारले आत्मसात् गर्न सक्छ कि सक्दैन ? जीवनमा धेरै नसोचिएका र महत्त्व नदिएका कतिपय कुराले महिलाका बाटाहरू छेकिरहेका हुन्छन् । झट्ट हेर्दा पढेलेखेका र खानदान परिवारले महिलाको भविष्यलाई झनै अन्योल बनाउने गरेको छ । कतिपय भलादमी र खानदानी देखिने परिवारमा महिलालाई घरभित्रको गहनाका रूपमा मात्र हेरिने हुँदा महिलाले कुण्ठित भएर बस्नुपरेको धेरै उदाहरण छन् । यस्तो अवस्थामा जन्मघरका बुबाआमाले छोरीमाथि गरेको लगानी शून्य हुन्छ । कतिपय यस्ता परिवारमा महिलाको प्रगति र उन्नतिलाई सजिलै आत्मसात् गर्न नसक्ने हुँदा महिलाहरू स्वतन्त्र रूपमा आफ्नो इच्छाअनुसारको काम तथा व्यवसाय गर्नबाट वञ्चित छन् । पुरुषवादी चिन्तनले पुरुषकै कमाइमा महिला बाँच्नुपर्ने र हरहमेसा आर्थिक रूपमा पुरुषकै भर पर्नुपर्ने चिन्तनले महिलाको कमाइलाई पुरुषले हत्तपत्त स्विकार्न सकेको पाइँदैन । विज्ञान र प्रविधिले युग नै बदलिदिएको छ । तर महिला हिंड्ने बाटो खोजिरहेका छन् । बाँच्न पाउने अधिकार र आफ्नो अस्तित्व रक्षाको भिख मागिरहेका छन् । त्यसो त महिला हिंसा अन्त्य नभएसम्म सुसभ्य र सुसंस्कृत समाजको परिकल्पना गर्नु पनि व्यर्थ हुन्छ । यद्यपि अब समय धेरै अगाडि गइसकेको छ । विश्वमा महिलाको अवस्थाले आशालाग्दो स्थिति देखाइरहेको छ तर हाम्रो अवस्था कुवाको भ्यागुतोजस्तै हुनु भनेको दुर्भाग्य हो । पक्कै पनि सामाजिक बन्धनरहित समाजमा स्वतन्त्र र स्वच्छन्द वातावरणमा रहेर योग्यता हासिल गरेका पुरुषहरूका अगाडि महिलाका थुप्रै चुनौती छन् । तर जैविक चुनौतीलाई सफलताको बाधक ठानेर पछाडि हट्ने हो भने अगाडि पुग्न सकिँदैन । विभिन्न जिम्मेवारी सम्हाल्दै सामाजिक बन्धन छिचोलेर पहिचान देखाएका महिला पनि हाम्रो समाजमा छन् । संर्घषका पीडादायी अनुभव बोकेर सफलताको इतिहास रच्ने महिलाको आत्मकथा नै हाम्रा लागि प्रेरणाका स्रोत हुन् । 

दुर्गम क्षेत्रमा सेवा सञ्चालन गर्ने मकालु एयरले नयाँ जहाज ल्यायो

ठूला कम्पनीहरूले सुगम क्षेत्रमा मात्र उडान सीमित गरेपछि दुर्गमका लागि मकालुलगायत अन्य कम्पनीले क्षेत्रीय हबका रूपमा नेपालगन्ज, सुर्खेतलगायत क्षेत्रबाट उडान सुरु गरेका हुन् ।

fदुर्गम क्षेत्रमा सेवा सञ्चालन गर्ने मकालु एयरले नयाँ जहाज थपेको छ । कम्पनीले नेपालगन्जबाट पहाडी दुर्गम क्षेत्र हुम्ला, मुगु, जुम्ला, डोल्पा, बाजुरालगायत ठाउँमा आफ्नो उडान संख्या बढाउन नयाँ ग्रान्ड क्याराभन २०८ बी जहाज ल्याएको कम्पनीका प्रबन्धक पवनकुमार थापाले बताए ।

Madan Pokhara Polytechnic Institute in Palpa

मदनपोखरा पोलिटेक्निक इन्ष्टिच्यूट मदनपोखरा दमकडा पाल्पाको पूर्व प्रधानमन्त्री तथा नेकपा एमालेका वरिष्ठ नेता माधवकुमार नेपालले विहीबार शिलान्यास गर्नुभएको छ ।

प्राविधिक शिक्षा तथा व्यावसायिक तालिम परीषद् सानोठिमी भक्तपुरअन्तर्गत स्थापना भएको इन्ष्टिच्यूटको उहाँले शिलान्यास गर्नुभएको हो । मदनपोखराको दमकडामा करिव १ किलोमिटर लामो स्थानीय समूदायको यालीपछि आयोजित भव्य समारोहमा पूर्वप्रधानमन्त्री नेपालले मुलुकले राजनीतिक परिवर्तनपछि उत्पादन र आर्थिक आर्जनमा ध्यान केन्द्रीत गर्नुपर्ने बेला भएको बताउनुभयो । उहाँले एक गाउँ एक उत्पादन र एक व्यक्ति एक सीपको नीतिलाई कार्यान्वयन गर्न सके नेपाली युवा विदेश धाउने र अरबका खाडीमा पसिना चुहाउन नपर्ने धारणा व्यक्त गर्नुभयो । कृषि, भौतिक पूर्वाधार र जलविद्युत क्षेत्रको विकासका लागि यस पोलिटेक्निक इन्ष्टिच्यूटले सक्षम जनशक्ति उत्पादन गर्नुपर्ने नेता नेपालको भनाई छ । उहाँले यस्तो सुन्दर ठाउँ र मेहनती जनता भएको स्थानमा इन्ष्टिच्यूट स्थापना हुनु सुखद कुरा भएको बताउँदै समय अगावै निर्माण सक्न सिटिइभिटीलाई अनुरोध गर्नुभयो ।

समारोहमा पूर्व सांसद सोमप्रसाद पाण्डेय, जिल्ला विकास समितिका पूर्व सभापति प्रेमनाथ बस्याल, प्रमुख जिल्ला अधिकारी शिवराज जोशी, प्राविधिक शिक्षा तथा व्यावसायिक तालिम परीषदका निर्देशक गोपालकृष्ण श्रेष्ठ, ठाकुर पराजुलीलगायतले देश विकासका लागि प्राविधिक जनशक्तिको खाँचो रहेको बताउनुभयो । इन्ष्टिच्यूटको तीन वटा मूल भवन अम्लिहानमा बन्न लागेको परीषदका निर्देशक गोपालकृष्ण श्रेष्ठले जानकारी दिनुभयो । इन्ष्टिच्यूट स्थापनाको खुशीयालीमा मदनपोखराभित्रका आमा समूह, विद्यालय, क्याम्पस, सामुदायिक वन, लाङ्गघाली समूह, धार्मिक तथा सामाजिक संघसंस्थाले झाँकीसहित याली गरेका थिए । बाँसटारीदेखि दमकडासम्म करिव डेढ सय मोटरसाइकिलको याली र दमकडा बजारबाट शिलान्यासस्थलसम्म पञ्चैबाजासहितको याली रहेको थियो । विश्व हिन्दु महासंघका अध्यक्ष विश्वराज पौडयालसहितका पण्डितहरूले शिलान्यासका बेला स्वस्ती वाचन गरेका थिए ।

सरकारको आर्थिक वर्ष २०६७/०६८ को बजेट नीति तथा कार्यक्रममा परेको यो इन्ष्टिच्यूटका लागि आवश्यक जग्गा छनौट, कार्यक्रम निर्धारण, बजेट तथा योजनाको प्रारम्भिक काम सकिएपछि भवन निर्माणको कार्य शुरु गरिएको छ । प्राविधिक शिक्षा तथा व्यावसायिक तालिम परीषद् सानोठिमी भक्तपुरले यहाँ कृषि सिभिल इन्जिनियरिङ्गसहितका तीन कार्यक्रम तत्काल सञ्चालन गर्ने लक्ष्य लिएको छ । केवँरे भाइडाँडा सामूदायिक वन र बराङ्ग्दीकोहल सामुदायिक वनले प्रदान गरेको १० दशमलव २ हेक्टर क्षेत्रफल यस इन्ष्टिच्यूटले ओगटेको छ । इन्ष्टिच्यूटको अनुमानित लागत ७० करोड रहेको छ ।Source: Radio Madan Pokhara

View your SLC Result

Click here to view Marksheet the SLC result held in 2069.

Click here to Download the full SLC Result

Download SLC 2069 Regular Result Full (pdf)

एसएलसी परीक्षा २०६९ को नतिजा आज प्रकाशन हुने बारेमा छलफल ...SLC 2070 Result will be uploaded in this site. Keep refreshing the site...

एसएलसी परीक्षा २०६९ को नतिजा आज प्रकाशन हुने भएको छ । नतिजा प्रकाशनका बारेमा छलफल गर्न एसएलसी बोर्ड बैठक आज बस्दै छ । बैठक अहिले केहीबेरमा परीक्षा नियन्त्रण कार्यालय सानोठिमी भक्तपुरमा सुरु हुनेछ । बैठकमा नतिजा सार्वजनिक गर्ने बारेमा छलफल हुनेछ । प्रवेशिका परीक्षा अर्थात २०६९ को एसएलसीमा कुल पाँच लाख ४७ हजार १ सय ६५ परीक्षार्थी सहभागी भएका थिए । यस वर्षबाट एसएलसीको नतिजा पत्रिकामा प्रकाशिन नगर्ने परीक्षा नियन्त्रण कार्यालयले यसअघिनै जानकारी गराइसकेको छ ।
SLC 2070 Result will be uploaded in this site. Keep refreshing the site...

दरबार हत्याकाण्डबारे पारस शाहको वयान

(दरबार हत्याकाण्डबारे छानविन समितिलाई पारसले दिएको वयानको सम्पादित अंश)

हामी त्यहाँ त्यस्तै अन्दाजी ७ : ४० तिर पुग्यौं । सबैजना आइसकेका थिए । मुमा, म, बहिनी, हिमानी र हामी अलि ढीलो पुग्यौं । पुग्दाखेरि युवराजाधिराज (दीपेन्द्र) अलिकति ककटेल ज्यूनार भैसक्या जस्तो थियो । अनि के खाने-मैले कोक मात्र खाने विचार गरें । ए कोकमात्र खाने ! म त हि्वस्की खाएर बसेको छु हुकुम भयो । त्यो बेलासम्म ठिक्कै होइबक्सन्थ्यो, एकदमै लागेको जस्तो गरिबक्सी राखेकोथ्यो ।

के भो भन्दाखेरि, हैन यही विवाहको कुरा भइराखेको छ, मेरो, मुमासँग पनि कुरा गरें । आफूमुमासँग पनि कुरा गरें अनि, दुबैजनाले हुन्न भन्नुभयो । अब आइतवार बुबासँग कुरा गर्छु हुकुम भयो । त्यति कुरा भइराखेको थियो, त्यत्ति हुँदाहुँदै आठ बज्यो । सबै जनालाई डि्रंक्स सिंक्स टक्राइबक्स्यो । आठ बज्यो । आफूमुमा, मुमा बडामहारानी सवारी होइबक्स्यो, फेरि सरकारबाटै सवारी चलाइबक्सेका, फेरि …… डि्रंक्स दिइबक्स्यो, अनि यस्तै साढे आठतिर महाराजाधिराज सवारी होइबक्स्यो । अफिस सक्याएर सवारी होइबक्स्यो, त्यो बेलामा दाइ हामीसँग भित्र होइबक्सन्थ्यो । जहाँ घटना भयो त्यही कोठामा होइबक्सन्थ्यो ।

एकदमै लागेको जस्तो ढलिबक्स्यो, बेहोसै होइबक्सेको जस्तो सुकला नै भयो, त्यही भुइँमा नै सुकला भयो । म, गोरख, निराजन र राजीव भएर उठाएर लगेर सरकार यहाँ त मिलेन ठूलोबुबा सवारी होइबक्स्यो, अब यसो यस्तो कति छ …… छ ।

माथि सवारी चलाउँछौं भनेर हामी चारजना भएर माथि खोपीमा सवारी चलायौं । त्यो खोपीमा लगेर गद्दीमा त सुकला गराउन पाइँन । गद्दीको मुन्तिर सानो ओछ्यान छ नि, त्यहीं नै सुताएर गयौं हामीले । करीव साढे आठजस्तो भाथ्यो । साढे आठ, त्यस्तै ३१ होला । हामी तल आयौं । बत्तिसत्ति निभाएर तल आयौं । तल आएपछि अब महाराजाधिराजको भित्रै, मुमाबडामहारानी सरकार, जहाँ राज होइबक्सेकोथ्यो, त्यहीं नै हेलेन शाहसँग मिटिङ्ग भइराखेको थियो । हामीले दर्शन गर्न पनि पाएको थिएन, बाहिर कुरेर बसिराखेको थिएँ । त्यहाँभित्रको मिटिङ्ग आधा घण्टाजति चल्यो होला ।

त्यसपछि हामी दर्शन गरेर यता आयौं । महाराजाधिराज सरकार र मुमा बडामहारानी सरकार पनि यतै सवारी भयो । त्यही कोठामा जहाँ यो घटना भयो, त्यही कोठामा सवारी भयो । भर्खर डि्रंक्स लिइबक्सेको थियो, महाराजाधिराज सरकारले । हामीेले चियर्स पनि गरेको छैनौं, भर्खर डि्रक्स लिई बक्सेको थियो । यसै बीचमा अब हामीचाँहि एतापट्टी कुनामा थियौं । हजुर, देखिएन युवराजधिराज सवारी भएको । अँ….. हामीले युवराजधिराज सवारी भएको देखेनौं, हामी कुनामा थियौं । मैले त यो ….. …….. ……………….

बारको पछाडि, हामी बस्ने कुना त्यही हो । हामी योंगहरुको, अब त्यहाँ उताबाट चुरोट सुरोट समाएको नदेखियोस् भनेर त्यो कुनामा हामी धेरैजस्तो बस्ने त्यही कुनामा हो । अनि त्यहाँ मैले सवारी भएको कोही देखेको थिइँन, मैले सवारी भएको थाहा पाएको पहिलो बन्दुक पड्केपछि थाहा पाएँ । गड्याङ्ग गर्‍यो, त्यत्ति ३ राउण्ड जति फायर भएको छ । पहिले सवारी हुनेवित्तिकै ३ फायर भएको छ । एउटा माथि छ, एउटा सिधा छ । त्यसरी दागिबक्सदाखेरि एउटा सिधै गएको छ, एउटा माथि गएको छ । ३ राउण्ड जस्तो मलाई जहाँसम्म लाग्छ । अब त्यस्तो हुँदाखेरि ३ राउण्डजस्तो लाग्छ शुरुमै त्यो पनि आवाज । महाराजाधिराजले के गरेको मात्र हुकुम भएको थियो, ड्याङ्ग-ड्याङ्ग । महाराजाधिराज ढलिबक्स्यो । म र डाक्टर राजीव सँगसँगै दुईजना कुदेर गयौं । डा. राजीव चाँहि महाराजाधिराज भएको ठाउँमा कुद्न भ्यायो हजुर, मलाई चाहीं अधिराजकुमारी शोभाले जानै दिन बक्सेन, तिमी त्यहीं बस हिँड्ने होइन, हुकुम भयो । त्यहीँ नै मैले पछाडि फर्केर बहिनीहरु सबैजनालाई ढल्नलाई सुत तिमीहरु यहाँ भने । यहाँ वाङ्ग वाङ्ग पड्कन थालिसक्यो सबै जना सुत भनेर त्यो लाइन क्रोसियरमा सबैजनालाई राखें । उता दुई जना सिनियर मेम्बरहरु पनि महेशकुमार र रवीसमशेर दुबैजना पनि मेरै छेउमा थिए । दुबैजनालाई पनि मैले लाइन क्रोसियरमा राखें । यत्ति हुँदाहुँदै युवराजधिराज सरकार, फेरि फर्केर सवारी भयो । मैले देखेको चाहीं हजुर, महाराजाधिराजलाई हानिबक्सेको देखें । धीरेन्द्र सरकारलाई हानी बक्सेको देखें, बाबा इनफ, यु डु इनफ भनेर सेकेन्ड टाइम फर्केर जाँदाखेरि, धीरेन्द्र सरकारले यु डन ड्यामेज हुकुम भयो । त्यति हुकुम हुँदाखेरि ड्याङ्ग ड्याङ्ग अर्को एउटा यस्तोमा लागेको छ । एउटा होकी दुईटा, त्यो पनि धीरेन्द्र सरकारलाई । राम्रोसँग सम्झन सकेको छैन । धीरेन्द्र सरकार ढलिबक्स्यो । ढलिबक्से बित्तिकै त त्यसपछि त अरु मान्छेहरु एकपछि अर्को को ढल्यो, को ढल्यो त्यसपछि राम्रोसँग भन्न सक्दिँन । म पछाडि फर्केर बहिनीहरु सुताउन थालिसकेको थिएँ । अं…… मैले ढलिबक्सेको देखेको महाराजाधिराज ढलिबक्सेको देखें यता, कुमार खड्ग ढलिबक्सेको थियो, उता कुमार गोरख ढलेको देखें । त्यो चाही शुरुमै ठूलोबुबा सँगसँगै ३ जना ढलेको छ । त्यो फस्ट अटोमेटिक हतियार एमपी ५ । को फायरले ३ जना ढलेको छ । बाहिर सवारी भयो । फेरि फर्केर सवारी भयो । त्यसपछि त्यो सानो हतियार फालिबक्स्यो । त्यो हतियार महाराजाधिराज सरकारले टिपिबक्स्यो । त्यो हतियार टिपिबक्सेको थियो । अधिराजकुमारी शोभा सवारी भएर त्यो हतियार लिइबक्स्यो । म्यागजिन पनि झिकिबक्स्यो । त्यही भुइँमा राख्दिबक्स्यो त्यो । अब के भन्ठानिबक्स्यो भने त्यही एउटा मात्र होला भन्ठानिबक्सेछ । दाइले चाँहि अरु पनि बोकिबक्सेको मैले पनि देखेको हो । अरु तीनवटा बोकिबक्सेको थियो । चारवटा थियो हतियार । एउटा चाहिने बन्दुक देब्रे साइडमा थियो । ह्याण्ड गन, ह्याण्ड गन, चाहिँ देब्रे साइडमा थियो । दाहिने बगलीमा एम-५ थियो । भिरिबक्सेको शटगन र एम-१६, त्यो अटोमेटिक हो । भ्यार्रर गरेर ठूलो बुबालाई हानिबक्स्यो, कान्छोबुबालाई पनि हानी बक्स्यो, यता खड्गविक्रम ढलिबक्स्यो उता गोरख ढल्यो । त्यो फस्ट एट्याकमै कता कता दागेर बाहिर सवारी भयो । त्यसपछि हामी त कुनैमा थियौं । बाहिरपट्टी के भयो, मैले त देखिँन फेरि भित्र सवारी भयो । सवारी भएर ठूलोबुबालाई ………………

समयको त्यस्तो कुनै लामो ग्याप छैन । एक मिनेट पनि छैन । ३० सेकेण्ड होला म्याक्सिमम् । ३० सेकेण्ड, भित्र-बाहिर, भित्र-बाहिर गरिबक्स्यो । सवारी भयो, ठूलो चाहिँ बन्दुक एम-१६ ले पहिले नै ठूलोबुबाको माथमा हानिबक्स्यो । त्यसपछि यता सवारी भयो । खड्ग फुपाजु ढलिबक्स्यो । कुमार खड्ग त्यो बारको ठ्याक्कै तल ढलिबक्स्यो । उतापट्ट िगोरख, ठूलोबुबा बीचमा स्नुकर बोर्डको तल गोरख ढलिराखेको थियो । श्रुती, आएको देखिँन, गोरखलाई गएर बाबा तिमीलाई पनि लाग्यो भनेको देखें । त्यो गएको बेलामा उताबाट फर्किबस्क्यो । युवराजाधिराज सवारी भयो । यतापट्टी ढलिराखेको थियो, कुमार खड्ग ढलेकोमा अधिराजकुमारी शारदा सवारी भो । तिमीलाई के भयो, तिमीलाई के भयो भनेर सवारी भई माथिपट्टी सुतिबक्स्यो । खड्ग फुपाज्यूको माथि ढलेर कभर गरिबक्स्यो । युवराजधिराज सवारी भयो, ड्याङ्ग-ड्याङ्ग, ड्याङ्ग ड्याङ्ग ड्याङ्ग यस्तो घारीबाट देखेको त्यही देखेको । त्यो घटना भएको म यताको कुनाको मेचमा, त्यो बारको मूनिबाट त्यो चाही राम्रोसँग देखेको हो मैले । ड्याङ्ग हानी बक्स्यो । त्यो गोली आएर यतापट्टी कार्पेटमा लागेछ । आएर मेचको यतापट्टी काठमा लागेर मेरो साइडमा महेश कुमारलाई राखेको थिएँ मैले, त्यो गोली उछिट्टएिर गएर लागेको उसलाई । अब त्यसपछि फेरि बाहिर सवारी भएको हो कि मैले राम्रोसँग सम्झन सकिँन । बाहिर सवारी भएको जस्तो लाग्दछ, दुईतीनचोटि गरिबक्स्यो भित्र-बाहिर । थर्ड टाइम सवारी हुँदा चाहिँ यता शाहज्यादी जयन्ती दिदी, केतकी श्रुति ३ जनालाई हानीबक्स्यो । श्रुती थर्ड टाइम । अनि बाहिर सवारी भयो युवराज सरकारचाँहि । त्यसपछि, यता कुनामा सवारी भयो । त्यसपछि डाइरेक्ट नजरमा हामी पर्‍यांै ……. के गरिबक्स्या हजुर ….. हामी ….. के गरिबक्स्या प्लिज … गइबक्स्योस् भनेर त्यो विन्ती जाहेर गरें मैले । नत्र भए सबै जनालाई हानेको भए म थिएँ, महेश मेरो पछाडि थियो, रवी उतापट्टी ठ्याक्कै बारको मुनि रवि थियो । अँ…… महेशको पछाडि मेरो बहिनी छ । पछाडि मेरो वाइफ थियो, मेरो वाइफ पछाडि मेरो ३ जना बहिनीहरु मैले राखेको थिएँ । लुकाएर राखेको थिएँ । एउटा बहिनी चाँही त्यो सोफा जस्तो छ, त्यसको पछाडि राखेको थिएँ । एकदमै कभर गरेर राखेको थिएँ मैले । मैले चाँहि दाइसँग के गरिबक्स्या, हामी यस्तो यहाँ त हामी मात्र छौं प्लिज । वन बाइ वन सबैलाई हेरेर छोडेर बाहिर लागिबक्स्यो । त्यसपछि थाहा भयो हामीलाई हानी बक्सेन भनेर । म उठेर गएँ । त्यहाँ अरु मान्छे ढलिराखेको थियो । के के भा’छ भनेर म कान्छोबुवाकहाँ गएँ । पारस मेरो खुट्टा चलाउन, मैले खुट्टै चलेन, मेरो खुट्टा खुम्च्याउन सक्दिँन खुट्टा चलाइदेउ । अलिकति चलाएँ, फिल गर्न सकिबक्सेन । त्यसपछि यता केटाकेटीलाई हेर भन्नुभयो, मैले त मेरो मुमा ढलेको पनि देखेको छैन । मुमा पनि देखेको छैन, यता अधिराजकुमारी शान्ति पनि देखेको छैन, उता उता …… वडामहारानी सरकार र निराजनको त बाहिरै कुरा भयो । मैले त्यति देखेकै छैन । अनि त्योबेलामा हेर्दाखेरि मुमा भर्खर उठिबक्सिराथ्यो । ढली बक्सेको । मूमा तल होइसिन्थ्यो । अधिराजकुमारी शान्तिमाथि होइसिन्थ्यो । मुमाले चाहिँ घँचडेर उठिबक्सेको देखें । मैले हेल्प गरेर उठाएँ मुमालाई । …… म ठीक छैन, म ठिक छैन, भन्नुभयो, माथबाट पनि रगत आइराखेको, यस्तो समातेर बसिबक्स्याथ्यो । माथको रगत चाहिँ अधिराजकुमारी शान्तिको रगत रहेछ । मैले त माथमा लागेछ भन्ठानेको थिएँ पहिला । अधिराजकुमारीको रगत रहेछ । त्यति गरेपछि कहाँ लागेको छ भन्दा यहाँ लागेको छ हुकुम भयो, माथ पनि चेक गरें मैले, केही पनि छैन ।

Courtesy: Onlinekhabar.com

त्यसपछि म दौडेर गएर यता मुमा वडामहारानी सरकारकहाँ गएँ । बाहिर पनि मैले त फायरिङ्ग सुनेको थिएँ । मैले त उता भन्ठानेँ, मूमा वडामहारानी सरकरको खोपीमा भन्ठानें । दौडेर त्यहाँ गएँ । त्यहाँ त केही पनि भएको छैन । त्यहाँ यस्तो यस्तो भयो भनेर जाहेर गरें, त्यो बेलासम्म फायरिङ्ग सकिसकेको थियो, म जाँदा मुमा वडामहारानी सरकार उता सानो बैठक बाहिर पट्टकिोमा होइबक्सन्थ्यो । त्यहाँ जाँदासम्म फाइरिङ बन्द भएको थियो । जब म मान्छेहरुलाई हेर्न गएको थिएँ त्यो वेलासम्म कोही फायरिङ्ग भइराखेको थियो । बाहिर ….. त्यो चौरमा फायरिङ्ग भइराखको थियो । लाष्ट भएकै चौरमा हो । त्यसमा पनि के भयो म केही भन्न सक्दिँन । मैले देखेको होइन । कसलाई हानिबक्स्यो, त्यहाँ कसरी घटना भयो, त्यो पहिला कसलाई हानिबक्स्यो, पछि कसलाई हानीबक्स्यो मलाई थाहा छैन । मैले त मुमालाई लागेको देखेको होइन, अहिले कुरा सुन्दाखेरि बाहिरबाट हानिबक्सेको मुमालाई, पछाडि दुइटा बाहिरबाट हानिबक्सेको मात्र सुनें । त्यो मलाई थाहा छैन । मैले नदेखेको कुरा म भन्न सक्दिँन । मैले देखेको कुराचाँहि यति हो । त्यसपछि मान्छेहरुलाई हेरें, सबैजना ढलिराखेका छन् । खुट्टा चलाइदेउ भन्नु भयो । पाउ चलाएँ, सिधै हेर्न सकिँदैन । यता केतकी फुपूलाई हेर भन्नुभयो, कान्छोबुबाले । म खुट्टा पनि चलाउन सक्दिँन । हेल्प भन्दा धेरै त्यो जाहेर गरें । दौडेर आफूमुमा कहाँ गएँ, मुमावडामहारानी सरकारकहाँ ३ जना होइबक्सन्थ्यो, त्यहाँ केही पनि भएको छैन । बाहिर दौडेर एडीसीहरुलाई भित्र ल्याएँ । त्यो एडीसीहरु बाहिर गयो, वाहिर जाँदाखेरि ….. हरु ठ्याक्क आइराखेको थियो । म बाहिर पुग्नु र एडीसीहरु आइपुग्नु सेम टाइम थियो । अनि त्यहाँ बाहिर गएर के भने यो भित्र मरेको मान्छे पनि छ घाइते मान्छेहरु पनि छ । मरेको मान्छेहरुलाई छाडदेउ । घाइते मान्छेहरुलाई दौडाइहाल । पहिला, भित्र लगें घाइते मान्छेहरु सबैजना पहिला उठाएर वन बाइ वन सबैजनालाई जो-जो पहिला गए, जो-जो हाल्न सकें, पठाएथें । ५-६ मर्डरहरु थिए । जो-जो आए, हाल्दै पठाउँदै थिएँ । अब दाइ, बडामहारानी सरकार र भाइलाई भेटाउन, गएको तिमीहरु खोज भनेर ३ जना । दाइको एडीसी दौडेर आयो हि शट हिमसेल्फ हि शट हिमसेल्फ भन्दै आयो । त्यसपछि भाइ कहाँभन्दा भाइलाई पनि हानिबक्स्यो । ठूलोमुमा खोइ, ठूलो मुमालाई पनि डाउन, सबैजना डाउन । ठूलोमुमाको चान्स नै छैन भनेर उनीहरुले मलाई भन्यो । मैले देखेको होइन, ठूलोमुमाको चान्स छैन, दाइचाहिँ ऐया ऐया गरेर लडीबक्स्याथ्यो, माथमा लागेको थियो । ल हाल भनेर दाइ र भाइलाई चाही मैले सँगै हालेर दाइको एडीसीले हाल्यो, म अगाडि बसें, पछाडि एकजना ड्राइभरले दाइलाई समाइराथ्यो र भाइलाई समातेको थियो पछाडि अर्को एकजना थियो । दुईजना चाँही म र दुईजना एडीसी, अर्को एकजना ड्राइभर भएर अस्पताल पुर्‍याको । त्यतिवेला महाराजाधिराज सरकारको सवारी चलाइसकेको थियो । ………. सबैभन्दा पहिला त सुन्दर भन्ने एडिसी छ, त्यो गर्दा ऊ आयो, उता उताबाट घुमेर आयो । त्यहाँ त फायरिङ्ग भइराखेको थियो । उसले अरु मान्छे ल्याउन सकेन, उताबाट बाहिर घुमेर फायरिङ्ग भइ राखेको थियो, उता ढोकाको शिशा फुटाएर मैले आउ भन्दिए । यो फुटाएर भित्र आएर ठूलोबुबा महाराजाधिराज सरकारलाई लग्यो, महाराजाधिराज सरकारलाई पहिला लगेको हो ।

यो राजीव कहाँथ्यो के थ्यो, राजीव गएको पनि देखेको छैन। म पछाडि गर्दै थिएँ यता मान्छेहरु हेर्दै थिएँ, राजीव गएको मैले देखेको होइन । सबभन्दा पहिला चाँही महाराजाधिराज सरकारलाई लिएर गएको । त्यसपछि चाहीँ म गएर मान्छेहरुलाई हेर्न गएको । एडीसीहरुलाई मैले नै बोलाएर त्यो शिशाको ढोका फुटालेर महाराजाधिराज सरकारको सवारी चलाएँ । मैले देखेको त यत्ति नै हो ।

कतिवटा हतियार युज भएको छ भन्दा मलाई जहाँसम्म लाग्दछ, एउटा एम १६ यूज भएको छ । ग्लक यूज भएको छ, चारवटा यूज भएको छ । मैले त्यो १२ बोर फायर गरेको देखेको छैन । त्यसको फाएर देखेको होइन मैले । अरुचाहिँ फायर भएको देखेको छु मैले । यो एम-१६ फायर भएको देखेको हुँ ।

मैले सुने अनुसार दाइले आफूलाई हानिवक्स्यो, बि्रजमा हानिबक्सेको । यसका पछाडिको कारण विवाहकै हो । मलाई जहाँसम्म लाग्छ, विवाहकै हो । यो शुरु भएको पोहोर जन्मोत्सवमा शुरु भएको कुरा हो । पार्टी भएको त्यही ठाउँमै त्यही ठाउँमा भएको कुरा हो । त्यहीं नै हामी आएर कुरा गर्दाखेरि जो-जो विपक्षी अघि जो जोसँग अब भाइ र मसँग जहिले पनि सँगै । दाइको त हामी जे-जे हुकुम हुन्छ, त्यही गर्ने मान्छे । भाइ र मसँगै थियौं । अब राजीव त डा. सँग भयो । श्रुती, गोरखहरु र अरु बहिनीहरु विरोधी थियो विवाहको । मेन कुरा यही नै जस्तो लाग्दछ ।

त्यो दिन मसंग कुरा गरिबक्स्या छैन । मैले अघि तपाईलाई भनेको जस्तो म जानेबित्तिकै के मर्जी भयो भने मलाई मूमासंग पनि कुरा गरें, आफुमुमासंग पनि कुरा गरें, नहुने भयो । अब म बुबासंग आइतबार दर्शन पाउँछु, त्योबेला कुरा गर्छु, त्यत्ति मात्र हुकुम भाथ्यो मलाई ।

लागेको जस्तो भएको थियो । एकदमै राम्रो मूढ थियो । त्यस्तो होला भन्ने केही सोचेकै थिएनौं हामीले । एकदमै जोक गरी बक्सेको जस्तो सबैलाई हँसाइबक्सेको थियो, त्यहाँ तल होइबक्सँदासम्म त । सरकार माथि हामी चार जनाले पुर्‍याएको । हामी चारजना । एकजनाले कहाँ सक्नु ! दुईजना साइडमा, म पछाडि उचालेर गोरख र भाइले, राजीव र भाइले दुईजना साइडमा मैले पछाडि समाएर माथि लग्यौं । गोरख होइन, गोरख पछि पछि आउँदै थियो । माथि मेन गद्दीमा त सुताएनौं । तल सुतायौं । मैले भाइलाई भनेको, काठाबाट हतियारहरु झिक लैजाऊ, अप्ठ्यारो हुन्छ झिक । ….. पर्दैन होला … जुन मेन गद्दी थियो, त्यो गद्दीभन्दा तल अर्को एउटा बेड ..ग्राउण्ड बेड जस्तो त्यहाँ सुताएर हामी तल आएको । हतियारहरु त बोकिबक्सेको छैन । एमपी ५ । मैले देखेको छैन कहाँ

थियो । अँ, …… अनि एम १६ चाहिँ जानेबित्तिकै तख्ताहरु जस्तो छ, त्यहाँ थियो । बट्टाभित्रै बक्सभित्र नै थियो । त्यो तख्तामा नै देखेको थिएँ मैले त्यो एम १६ चाहि म चिन्छु, जहिले पनि चलाइबक्सिराखेको हो । अब यस्तो हुन्छ भनेर कसले भन्न सक्ला र ?

त्यो यस्तो छिटो भैद्याथ्यो कि सबै कुरा मैले गर्न सकेको काम गरेको हो । सक्नेजति गरेको हो । बचाउन खोजेको हो, मान्छेलाई । त्यही पनि अरु पनि बचाउन सक्थें कि जस्तो लाग्छ । आफूलाई अहिले, सोच्दाखेरि जे जति गरें, त्यो कम भयो जस्तो लाग्छ ।